Kurban bayramının üçüncü gününe girdik bile.Bir kez daha,bütün hemşehrilerimizin,takip eden bütün okurlarımızın bayramını en içten dileklerimizle kutluyoruz.Bütün sevdikleri ile birlikte sağlıklı olarak daha çok bayramlar görmelerini diliyoruz.
Bayram neşesine neşe katabilmek adına,okurlarımızla bir kaç fıkra paylaşımı yapmak içimizden geldi.Hemen de belirtelim,hiç bir kurum ya da kişilere gönderme yapmak aklımızdan geçmedi.Hep birlikte biraz tebessüm edebilelim derdindeyiz.İlk fıkra iş adamlarımızdan Cem Boyner kaynaklı.
Doğu illerindeki bir ağanın en büyük zevki, kar üzerine çişiyle imzasını atmakmış.Bu nedenle kar yağmaya başladığı andan itibaren köyde hayvanlar dahil hiç kimse sokağa çıkamazmış. Kar biraz kalınlaşınca, ağa sırtına kürkünü giyer ve köy meydanına gelirmiş. Yanında da en yakın yardımcısı Haso.Ağa sırtını köye doğru döner sonra sorarmış:
– ‘Ula hasso, ahali bakiy mi?’Hasso cevap verirmiş:
-‘Evet ağam, hepisi de bir olmuş, pencerelerden bakir.’ağa çisiyle karın üzerine imzasını atarmış ‘Abdullah Cizrelioglu’.sonrada bir nokta koyarmış ve sorarmış:’Hala bakirler mi?’-‘He ağam, hem bakirler hem de çılgın gibim alkıslirler.’
Her sene ayni tören sürermiş.Aradan 7 yıl geçmiş.ağa yine, kar tuttuktan sonra, çıkmış köy meydanına.
Sormuş Hasso’ya:Ahali bakir mi?’He ağam, bakirler, köpekler, kediler bile camdadır.’Ağa ‘Abdullah’ diye adını , arkasından ‘Cizrelioglu’diye soyadını yazmaya başlamış ki; kalakalmış, çünkü yaş gereği prostat. Halka rezil olmak var. Alçak sesle Hasso’ya sormuş:Bakirler mi?He ağam, bakirler de, sen ne diye durdin öyle?’Ağa çaresiz:Ula gel yanıma, arkanı dön ahaliye, tamamla şunu, diye emretmis.Hasso bir an durmuş, sonra çişini yapmaya hazırlanmış ve ağanın kulağına eğilip :
Ağam’ demiş, ‘kırk yıldır kafama vurdin, salak dedin,sırtıma vurdin aptal dedin.Ha bu kulun okumayı yazmayı sökemedi ki, ucunı tut da yazının devamını sen yaz.
Hoca Nasreddin’dende yazmasak olmaz tabi.
Nasreddin Hoca bir köyde misafirken heybesini yitirmiş.
Köylülere:
– “Ya heybemi bulun, ya da ben yapacağımı bilirim” demiş.
Köylüler telaşlanmışlar, korkmuşlar da. Arayıp taramışlar, sonunda heybeyi bulup Hoca’ya getirmişler. Köyden ayrılırken de :
– “Hocam” demişler, “heybeyi bulmasa idik ne yapacaktın ?”
Hoca şöyle bir elini sallayıp :
– “Hiç” demiş, “evde eski bir kilim vardı, gidince onu bozup heybe yapacaktım.
Memuriyet yaşamımızda,hasbel kader,vekaleten müdürlük yapmışlığımız da var dönem dönem.Kimleri müdür yaparlar fıkrası bizi,hep gülümsetmişdir.Hiç de üzerimize alınmamışızdır.
Bir vücutta organlar, aralarından birini müdür seçeceklermiş.
Kalp öne çıkmış demiş ki “kanı pompalayan benim, ben olmazsam hiç birinize kan gitmez, müdür ben olmalıyım”.
Ardından beyin çıkmış, “vücudun tüm fonksiyonlarını ben yönetirim, otur derim oturur, kalk derim kalkar, müdürlük de bana yakışır.”
Derken sırayla akciğer, dalak, mide, bağırsak hepsi çıkmış itiraz etmiş ben olacağım diye… En sonunda da g.t çıkmış demiş ki “hayır bence ben olmalıyım, siz bu işi beceremezsiniz” beyin buna gülmüş “sen kim oluyorsun lan, otur oturduğun yerde”
Derken beyin müdür seçilmiş. ertesi gün vücut yemek yemiş, g.t de dışarı atılmasını engellemeye başlamış. vücut zorlanıyormuş, g.t geçit vermiyormuş bir türlü…
Bakmışlar olacak gibi değil, g.tü müdür yapmışlar. o gün bugündür bütün g.tler müdür olmuş…
